ATTA UNSAR = AITA GUREA IV. mendean alemaniera zaharrez

Koen adiskide flamendarrak jakinarazi digu. Gotikoz (alemaniera zaharrez) K.o. IV. mendeko (350 ingurukoa) Pater Nosterraren lehen itzulpena ATTA UNSAR hasten da. ‘Aita gurea’. Honek ez du esan nahi ezinbestez euskarazko ‘ata’ edo ‘atta’ dagoela horren atzean. Beste hipotesi batzuk ere egin daitezke, hitz onomatopeikoa edo haur hizkerakoa izatea eta abar. Baina euskarazkoarekin duen kointzidentziak zer pentsatua ematen du. Hemen eta hemen aurki daiteke.
Atta unsar þu in himinam,
weihnai namo þein,

Hau da, gure gaurko:
Aita gurea zeruetan zaudena
santu izan bedi zure izena,


Beranduagoko bertsioetan ‘Ata’ desagertu egiten da; VATER UNSER hasi ohi da. Hona hemen egungo alemanierazkoa:
Vater unser, der Du bist im Himmel,
geheiligt werde Dein Name.


Duela pare bat urte, asko estimatzen dudan Patxi Huarte ‘Zaldieroa’ komikilariak XX. mendeko otoitzak Veleian izenburuaz hizpidea ipini zuen Sustatun. Eztabaida garratza baina interesgarria izan zen. Patxik tinko defenditzen zuen XVI. mendera arte otoitzak latinez bakarrik izan ohi zirela. Zera zioen, kategoriko, 14. komentarioan
Otoitza, egunerokoa, benetakoa, zen “Pater Noster”a latinez eta latinez
segitu zuen. Beraz otoitzaren ahozko tradizioa latinez zen, kitto.

Ez dirudi zuzen zebilenik. Pater Nosterra eta beste oinarrizko otoitz batzuk oso goiz itzuli zituzten kristauek hizkuntza ezbedinetara.

Kategoria: Sailkatugabeak. Gorde lotura.

Utzi erantzuna

Zure e-posta helbidea ez da argitaratuko. Beharrezko eremuak * markatuta daude